Odyseja jako epos

„Odyseja” Homera ze względu na gatunek literacki zaliczana jest do eposów – rozbudowanych utworów, pisanych wierszem, przybliżających losy postaci historycznych bądź legendarnych na tle przełomowych dla danej społeczności narodowej wydarzeń. Na przynależność gatunkową dzieła wskazują następujące czynniki:

1. rozpoczynająca utwór inwokacja, w której narrator zwraca się do Muzy z prośbą o natchnienie i wprowadza odbiorcę w tematykę swej opowieści;

2. obecność trzecioosobowego narratora, który opowiada o wydarzeniach z przeszłości, jest wszechwiedzący i nie należy do świata przedstawionego, zachowując wobec niego dystans i obiektywizm;

3. wykorzystanie w toku narracji opowiadania z elementami dialogów i monologów oraz rozbudowanych opisów;

4. wykorzystanie rozbudowanych porównań, określanych jako porównania homeryckie;

5. wykorzystanie utrwalonych w twórczości literackiej oraz świadomości odbiorców tzw. epitetów złożonych, nadających opisywanym obrazom plastyczności;

6. wykorzystanie w dziele elementów podań, baśni i mitów;

7. współistnienie obok siebie świata ludzi i świata bogów;

8. wykorzystanie w toku narracji stylu wysokiego, podniosłego i patetycznego, nasyconego licznymi apostrofami, zdaniami wykrzyknikowymi i pytającymi, licznymi powtórzeniami, hiperbolami, porównaniami, który jest charakterystyczny dla pieśni bohaterskich;

9. wykorzystanie tzw. retardacji, czyli szczegółowych opisów przedmiotów, mające na celu opóźnienie akcji i budowanie napięcia odbiorców.

  Dowiedz się więcej